Текст песни Камаедзiца - Беларуская песьня
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
|
Дзе мой край? Там, дзе вечную песьню пяе Белавежа, Там, дзе Нёман на захадзе помніць варожую кроў, Дзе на ўзвышшах Наваградскіх дрэмлюць суровыя вежы І вішнёвыя хаты глядзяцца ў шырокі Дняпро. Ты ляжыш там, дзе сіняя Прыпяць ласкава віецца, Дзе Сафія плыве над Дзьвіною, нібы карабель... Там, дзе сэрца маё зь першым крокам, як молат, заб'ецца, Калі б нават сьляпым і глухім я прыйшоў да цябе. Што сьляпым? Нават мёртвым успомню высокія зоры, Над ракою чырвонай і цьмянай палёт кажаноў, Белы ветразь на сініх, на гордых, як мора, азёрах, І бары-акіяны, і неба - разьлівы ільноў. Дзе мой край? Там, дзе людзі ніколі ня будуць рабамі, Што за поліўку носяць ярмо ў безнадзейнай турме, Дзе асілкі-хлапцы маладымі ўзрастаюць дубамі, А мужчыны, як скалы, - ударыш, і зломіцца меч. Дзе мой край? Там, дзе мудрыя продкі ў хвоях паснулі, Дзе жанчыны, як радасны сон у стагах на зары, А дзяўчаты, як дождж залаты. А сівыя матулі, Як жніўё з павуціньнем і добрае сонца ўгары. Там зьвіняць неўміручыя песьні на поўныя грудзі, Там спрадвеку гучыць мая мова, булатны клінок. Тая гордая мова, якую й тады не забудзем, Калі сонца зь зямлёю ў апошні заглыбяцца змрок. Ты - наш край. Ты - чырвоная груша над дзедаўскім домам, Лістападаўскіх зьнічак густых фасфарычная раць, Ты - наш сьцяг, што нікому, нікому на сьвеце, нікому Не дамо абсьмяяць, апаганіць, забыць ці мячом зваяваць. Мы клянёмся табе баразной сваёй першай на полі І апошняй ральлёй, на якую ўпадзём у журбе. Мы клянёмся табе, што ніколі, Ніколі, Ніколі, Так, Ніколі ня кінем, Ня кінем, Ня кінем цябе. Смотрите также:
Все тексты Камаедзiца >>> |
|
Where is my edge? Where eternal song singing Bialowieza,
Where the Neman in the west to remember the enemy's blood,
Where in the uplands Nowogródek asleep severe tower
And cherry home look in the wide Dnieper.
You lie where blue Pripyat gently winds,
Where Sophia is floating over the Dvina, like a ship ...
Where my heart is with the first step, like a hammer, clogged,
Even if the blind and deaf, I have come to you.
That blind? Even the dead will remember the high stars,
Over the river red and misty flying bats
White sail in the blue, in the proud, as the sea, lakes,
And the bar-the oceans, and sky - spill flax.
Where is my edge?
Where people will never be slaves,
What kind of soup are a yoke in a hopeless prison
Where athletes, young boys grow oaks,
And men like rocks - blows, and Broken Sword.
Where is my edge?
Where wise forefathers fell asleep in broad daylight,
Where women are joyful sleep in the stacks at the beginning,
A girl like golden rain. A gray-haired mother,
As zhnivo pautinchatye and good sun above.
There rumbles immortal songs full breast,
There anciently sounds my tongue, damask blade.
That proud language, which then will not forget,
When the sun with the earth in the last zaglybyatstsa darkness.
You - our land.
You - red pear over old-fashioned house,
November znichak thick phosphorescent host,
You - our flag that anyone, anyone in the world, no one
Do not give absmyayats, defile, or forgetting to fight with a sword.
We pledge to you my first furrow on the field
And last plowed fields, which will fall into affliction.
We swear to you that never,
ever
ever
so,
Do not leave,
Do not throw,
We will not abandon you.
