Текст песни янка купала - Прарок
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
|
Сярод маны, сярод насмешкаў, Знак нейкі тулячы к грудзям, Ішоў прарок пясчанай сцежкай З навукай новаю к людзям. Праціўны вецер лез у вочы I плачам пеў, як дзіцянё, Звяр'ё зубамі йграла ўночы, Днём выла ў небе груганнё. А ён, не знаючы граніцаў, Ішоў, хістаючысь наўслонь; Агонь біў толькі з-пад зраніцаў, Вялікіх праўд святы агонь. Душа палала дзіўным жарам, Бы з зораў выснутая ніць, Што свет магла б сваім пажарам Абвіць і к сонцу ўваскрасіць. Ужо з сваім аклічным словам Прарок далёка быў вядом, Народу шмат збудзіў к дням новым, Даў славу братнюю братом. Аж так дасяг – аквечан хвалай – Зямлі забранай сумных хат, Дзе царства цемры панавала, Дзе сілу ўзяў над катам кат. Народ змарнеўшы таго краю Свайго нат імені не знаў, Як непатрэбшчына якая, Гібеў на свеце і канаў. Галовы людзі пахіліўшы, Зямлю капалі, як краты, Ўтапіўшы ў мёртвай ночнай цішы Усе жаданні яснаты. Прарок – пасол святла – ў загону Людзей убачыўшы такім, Маячыць стаў ім, як шалёны, Прарочым голасам сваім: «Паўстаньце, рабскія натуры, Пакіньце свой адвечны сон, Загаманіце віхрам, бурай, Каб ажна дрогнуў ваш палон! Глядзіце: прадзедавы косці Ў зямлю калісь за вас ляглі, А вы, як збэшчаныя госці, Пракляццем сталі той зямлі. Дзе вашы песні жыватворны? Дзе ў вас прарокі й дудары, Што над пагібельнасцяй чорнай Віталі б полымем зары? Забылі ўсё, згубілі долю, Змяшалі славы цвет з гразёй I запрадаліся ў няволю, З душой і скурай счэзлі ў ёй. Пара у рукі браць паходні, Ўставаць, ісці, ноч рассвятляць! Бо што не возьмеце сягоння, Таго і заўтра вам не ўзяць. Назло крывавым перашкодам Скідайце ёрмы, клічце сход, I дайце знаць другім народам, Які вы сільны йшчэ народ! За мной, за мной, забраны людзе! Я добрай доляй послан к вам I знаю, што было, што будзе, I вас у крыўды не аддам». Так гаварыў і з рабства клікаў Людзей на волю той прарок, Ждучы з трывогаю вялікай Ад іх адказу неўнарок. А людзі, глянуўшы на сонца, Адказ казалі грамадой: – Па колькі ж нам дасі чырвонцаў, Калі мы пойдзем за табой? Дарэвалюцыйныя вершы 1912 Смотрите также:
Все тексты янка купала >>> |
|
Amidst the mana, amid the ridicule,
A sign of some tugging against his chest,
The Prophet followed the sandy path
With science new to humans.
A nasty wind blew into my eyes
And I was crying like a baby,
The beast played its teeth at night,
In the afternoon, there was a grunt in the sky.
And he, not knowing the boundaries,
He walked, staggering away;
The fire struck only from beneath,
The great truths are holy fire.
The soul was burning with a strange heat,
From the dawn a thread would be pulled out,
What the world could do with its fires
Wrap and rise to the sun.
Already with his exclamation point
The Prophet was far from knowing
Awakened many people to new days,
He gave glory to his brother.
Already so reached - the aqueduct of praise -
Earth bans sad houses,
Where the kingdom of darkness reigned,
Where the force took over the executioner of the executioner.
The people have lost that land
He didn't know his name,
How unnecessary which,
Dying in the world and dying.
Heads up,
The earth was dug like a lattice,
Drowned in dead night silence
All desires are clear.
The Prophet - the ambassador of light - is in the corral
Seeing people like that,
To urinate, he became mad,
In his prophetic voice:
"Arise, slave nature,
Leave your forever sleep,
Suppress whirlwinds, storms,
To make your captivity shudder!
See: Great-grandparents
Once upon a time you lay down in the ground,
And you, as spared guests,
The curse became the earth.
Where are your songs coming from?
Where are your prophets and pipers,
What about the blackness of blackness
Would you welcome the flames of dawn?
Lost everything, lost share,
Mix glory color with mud
And they were enslaved,
With soul and skin disappeared into it.
It's time to take torches,
Get up, go, light up at night!
Because what you don't take now,
Tomorrow you will not be taken.
Nazlo is a bloody obstacle course
Drop your yokes, call the meeting,
And let other nations know,
What a strong nation you are!
After me, after me, people are taken away!
I sent a good fortune to you
And I know what happened, what will happen,
And I will not betray you to grievances. "
And so it has been spoken of in slavery
The prophet frees the people,
Expecting with great anxiety
From their answer, a girl.
And when people look at the sun,
The answer was spoken by the community:
- How much do you give us the niggers,
When will we follow you?
Pre-revolutionary poems of 1912
