Текст песни К.Насыров - Мен казакпын
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
Мен - қазақпын мың өліп, мын тірілген. Жөргегімде таныстым мұң тілімен. Жылағанда жүрегім, күн тұтылып, Қуанғанда күлкімнен түн түрілген. Мен - қазақпын, ажалсыз анамын мен, Құрсағыма сыйдырам даланы мен. Пәк сәбимін бесікте уілдеген, Дәуірлермен құрдаспын, данамын мен. Мен - жігітпін, айқасқа, сынға асықпын Жүрегі бар кеудемде шын ғашықтың. Жанартаудай жойқынмын жұлқынғанда, Шарықтасам, қыран боп шыңға шықтым. Мен - қара көз сұлумын, сайтан қызбын Сайрай қалсам, тілімнен бал тамғыздым. Сүйер болсам, өмірдей өле сүйдім, Қас батырмен қайрасқам балтам жүзін. Осындай боп, білмеймін, кімнен тудым. Бәлки қайсақ, бәлки бір гуннен тудым. Деп шатыпты біреулер «күннен тудым». Жоқ, сірә, мен қара құл, күңнен тудым. Руым көп солардың аттарындай, Мінезім бар таулардың қатпарындай. Ән-жырым бар бабалар хаттарындай, Әжімім бар бейнеттің таптарындай. Қаза тапқан солдаттай ізгі өлімнен, Қалалар да өтіпті түз белінен. Қаңқалары табылып жатыр қазір Соғыстар мен жорықтар іздерінен. О, замандас, соларға бір қараңыз; Әр кірпіші, әр тасы бір қора аңыз. Өлгендерді тірілтіп, өмірлі етіп, Өшкендерді табатын бір ғана біз. Мирасы ма, мұра ма, аз ба со да? Алынбайды алтындай қазбаса о да. Тереңім көп, тұңғиық тарихым кеп, Жылдар көші том-томдап жазбаса да. Жаза алмадым, қайтейін, хат білмедім. Білдім бірақ найза мен аттың белін. Ат үстінде ұмыттым кедейлікті, Ат үстінде өлсем мен шатпын дедім. Жетпеген жоқ ғылымға зеректігім, Сезбеген де емеспін керектігін. Қала бердім жарыққа жол таба алмай, Қараңғыға тас батып ер екпінім. Кейін білдім жердің де шар екенін, Өз өлшемі, өз шегі бар екенін. Көк өгіз деп көтеріп тұрған соны, Ысырап боп жүріпті «бәрекелдім». Ұзақ ұйықтап тұмса түз бесігінде, Естімеппін Архимед есімін де. Жерді үйіру қиялы былай тұрсын, Жемісі де тимепті несібеме. Танытпады надандық Сократты, Гомерді де көп ғасыр тоқыратты. Көзім басыр болса да, ойым көргіш Мен де ақын ем өзіңдей сол бір қарттың. Келсеші ғой далама бұрын олар, Коперниктер, Джордано Брунолар!.. Қапы кетті қаншама ұл - қыздарым, Бағы жанса, солардың бірі болар. Арылмады басымнан замана - түн, Үйіп-төгіп жазымыш жаманатын. Европадан жетпіс жыл соң оқыдым «Коммунистік манифест» ғаламатын. Соң оқыдым, талайдан бұрын ұқтым, Түннен күнге күрт басып бұрылыппын. Бір бөлшегі болғаным қандай бақыт Россиядай, Лениндей ұлылықтың! Ал бүгін ше? Бүгін мен азаматпын, Жаза алатын, ғылымды қаза алатын. Жаза алатын дүниелік дастандарды, Жаза алатын тарихқа қазақ атын. Атымның да кеше ғой танылғаны, Оған дейін не таңба таңылмады? Солар жайлы ойлансын ұрпағымыз - Шолпан қызы, шапақты таң ұлдары.
|
|
I am a Kazakh, a thousand dead and a thousand resurrected. I got acquainted with the language of sorrow in my diaper. When I cried, my heart was eclipsed, and when I was happy, my night was full of laughter. I am Kazakh, I am an immortal mother, I am the steppe that fits in my womb. I was born in the cradle, I am the same age, I am wise. I am a guy, I am in a hurry to fight, I am in love with a heart in my heart. When I jumped like a volcano, I climbed to the top like an eagle. I am a black-eyed beauty, and when I left my daughter Sairai, I dripped honey on my tongue. When I was in love, I fell in love like life, When I fought with Kas Batyr, I saw the ax. I don't know who I was born from. Maybe I was born from a gun, maybe from a gun. Some people called me "born of the sun". No, I was probably born a black slave. Like many of their names, like the folds of mountains with my character. Like the letters of the ancestors with songs, like the letters of the image with wrinkles. Like a fallen soldier from a good death, Cities have passed through the plains. Skeletons are now being found in the footsteps of wars and campaigns. Oh, contemporaries, look at them; Each brick, each stone is a barn legend. We are the only ones who bring the dead back to life and find the dead. Inheritance, inheritance, or less? Even if it is not mined like gold. I have a lot of depth, I have a deep history, although the migration of the years is not written in volumes. I couldn't write, but I didn't know the letter. I knew, but the spear and the horse's back. I forgot poverty on horseback, I said I would be happy if I died on horseback. I'm not smart enough for science, I don't even feel it. I could not find a way to the light, I was stuck in the dark. Later I learned that the earth is a sphere, that it has its own size and its own limits. What I was carrying as a blue bull, I wasted. I slept in the cradle for a long time, I did not hear the name of Archimedes. Let the dream of turning the earth be like this, Let the fruit of the earth touch me. Ignorance of Socrates and Homer stagnated for centuries. Although I am blind, I am a visionary, and I am an old poet like you. Come on, they are Copernicans, Giordano Bruno! .. How many boys and girls are left, if Bagi is alive, he will be one of them. The time is not over for me - the night, the fate of the pile. Seventy years after Europe, I read The Communist Manifesto. Then I read, I understood a long time ago, I turned sharply from night to day. What a happiness to be a part of such greatness as Russia and Lenin! What about today? Today I am a citizen who could write and kill science. World epics that can be written, Kazakh name for history that can be written. My name was recognized yesterday, what sign was not marked before that? Let our descendants think about them - the daughter of Sholpan, the sons of the dawn.