Текст песни Марш Польской армии - Гимн польской Армии
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
|
1. Rozszumiały się wierzby płaczące, Rozpłakała się dziewczyna w głos. Od łez oczy podniosła błyszczące, Na żołnierski, na twardy życia los. Nie szumcie, wierzby, nam, Z żalu, co serce rwie. Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Armaty, stenów szczęk. Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie wiemy, co to lęk. 2. Czy to deszcz, czy słoneczna spiekota, Będzie słychać miarowy, równy krok. To na bój idzie leśna piechota, Na ustach śpiew, spokojna twarz, wesoły wzrok. Nie szumcie, wierzby.... 3. I choć droga się nasza nie kończy, choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres, ale pewni jesteśmy zwycięstwa, bo przelano już tyle krwi i łez. Nie szumcie, wierzby... Rozszumiały się wierzby płaczące to pieśń partyzancka, śpiewana w czasie drugiej wojny światowej na terenie całej okupowanej Polski. Jej pierwowzorem była piosenka Rozszumiały się brzozy płaczące, której tekst napisał w 1937 roku Roman Śleżak (1909-1968), zapożyczając do niego melodię pierwszej części popularnego marsza Pożegnanie Słowianki, skomponowanego w 1912 roku przez Wasyla Agapkina. Roman Śleżak był nauczycielem muzyki w Szkole Podstawowej nr 3 w Nisku nad Sanem. W latach okupacji był członkiem Tajnej Organizacji Nauczycielskiej i prowadził zajęcia na tajnych kompletach. O twórcy melodii pieśni, Wasylu Agapkinie, wiadomo, że był wychowankiem 308 Astrachańskiego Pułku Piechoty, później zaś trębaczem i kapelmistrzem orkiestr wojskowych. Prawdziwa popularność tej pieśni rozpoczęła się dopiero w 1943 roku, kiedy nieznany autor uaktualnił tekst, pozostawiając melodię neizmienioną. |
|
1. Ива будет стримена,
Девушка плакала.
Она подняла блестящие глаза от слез,
На солдате, много жизни в тяжелой жизни.
Нет шума, ивы, Нам,
С горем, какое сердце Р.В.
Не плачь, у девушки есть,
Потому что партизан не плохой.
Мы играем, чтобы танцевать
Пушка, укрепить челюсти.
Смерть - это своего рода łan,
Но мы не знаем, что страх.
2. Это дождь или солнечная специя,
Вы услышите регулярный, равный шаг.
Это для борьбы за лесной пехотой,
На губах поют, спокойное лицо, веселые глаза.
Нет шума, ивы ....
3. И хотя дорога не заканчивается,
Хотя мы не знаем, где поход Крес,
Но мы уверены в победе,
Потому что так много крови и слез были перемещены.
Нет шума, ивы ...
Willow будет ошеломлять часть партизанской песни, суну во время Второй мировой войны на протяжении всей оккупированной Польши. Его прототип был песней, которая была шокирована, плача березы, текст которого писал в 1937 году римской Шледзак (1909-1968 гг.), Заимствовал ему мелодию первой части популярного марша прощание с Славскином, составленным в 1912 году Wayla Agkina.
Роман Шледзак был учителем музыки в начальной школе № 3 в Нижнем Настре Сан. В оккупации он был членом секретной преподавательской организации и провел классы по секретным комплексам.
О создателях мелодии песен, Wayli agkkin, известно, что он был учеником 308 астраханского пехотного полка, а затем трубач и группа военных оркестров.
Истинная популярность этой песни началась только в 1943 году, когда неизвестный автор обновил текст, оставляя соседей мелодию.
