Текст песни Театр поэтической песни LA CHANSON - Игра в зеленое

Сквозь цветение и стужи
Мы спешим, не замечая,
Как за нами тихо кружит
Беглых шансов птичья стая.

И летим мы, спотыкаясь,
На траву или порошу,
Прячем слезы, трем бока и
Сокрушаемся, но все же

Еще в весну играем,
Еще не умираем,
А расквасим нос о стену –
Оттолкнемся и взлетаем.

Еще зеленый пламень
В глазах горит, ликуя,
Еще зеленый фант согреет
Губы поцелуем.

Еще идем по краю,
Еще в любви сгораем,
Еще мы в главной роли
Недосочиненной драмы.

Хоть забот у нас по горло,
Но нытья и жалоб горьких
Еще нет.
Еще нет.

Не клади ладонь на сердце
Не (отнимут у) сиротки
Мало меду – много перца
У фортуны, у красотки.

Так давай назначим встречу
На диктанте у надежды,
Чтобы в памятке сердечной
Взять и записать прилежно:

Еще в весну играем,
Еще не умираем,
Еще влюбленный соловей
Разбудит утром ранним.

Мы стреляные птицы –
Мы пугал не боимся,
И новый день – как новый бой,
Покуда время длится.

В зеленое играем,
Хоть голова седая:
(Светла соль) мудрости,
И мы светлей с годами.
Пусть кривы пути и тропы –
Ни одной, ведущей в пропасть,
Еще нет.
Вовсе нет.

Еще в весну играем –
Она цветы раскрыла.
На чердаке Икар
Латает порваные крылья.

Он падал долго слепо
В лучах дождя и снега,
А вот подуло бы еще разок –
Рванул бы в небо!

В зеленое играем,
Хоть крут у жизни норов.
Мы – дебютанты, мы всегда
На сцене без суфлера.

Пьес играем мы немало.
Но с шекспировским финалом
Еще нет.
Вовсе нет.

Jeszcze w zielone gramy,
Jeszcze nie umieramy,
Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany,
Jeszcze wiosenne deszcze obudzą ruń zieloną,
Jeszcze zimowe śmieci na ogniskach wiosny spłoną,
Jeszcze w zielone gramy,
Jeszcze wzrok nam się pali,
Jeszcze się nam pokłonią ci, co palcem wygrażali
My możemy być w kłopocie,
Ale na rozpaczy dnie jeszcze nie
Długo nie

****
Jeszcze w zielone gramy
(Wojciech Młynarski)

Przez kolejne grudnie, maje
Każdy goni jak szalony,
A za nami pozostaje
Sto okazji przegapionych
Ktoś wytyka nam co chwilę
W mróz czy upał, w zimie, w lecie
Szans niedostrzeżonych tyle
I ktoś rację ma, lecz przecież

Jeszcze w zielone gramy,
Jeszcze nie umieramy,
Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany,
Jeszcze wiosenne deszcze obudzą ruń zieloną,
Jeszcze zimowe śmieci na ogniskach wiosny spłoną,
Jeszcze w zielone gramy,
Jeszcze wzrok nam się pali,
Jeszcze się nam pokłonią ci, co palcem wygrażali
My możemy być w kłopocie,
Ale na rozpaczy dnie jeszcze nie
Długo nie

Więc nie martwmy się, bo w końcu nie nam jednym się nie klei
Ważne, by choć raz w miesiącu mieć dyktando u nadziei
Żeby w serca kajeciku po literkach zanotować
I powtarzać sobie cicho takie prościuteńkie słowa:

Jeszcze w zielone gramy,
Jeszcze nie umieramy,
Jeszcze się spełnią nasze piękne sny, marzenia, plany,
Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom
Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją
Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa
Jeszcze sól będzie mądra, a oliwa sprawiedliwa
Różne drogi nas prowadzą,
Lecz ta, która w przepaść rwie jeszcze nie
Długo nie

Jeszcze w zielone gramy -
Chęć życia nam nie zbrzydła
Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła
I myśli sobie Ikar, co nieraz już w dół runął
"Jakby powiało zdrowo, to bym jeszcze raz pofrunął!&q