Текст песни Уладзімір Караткевіч - Імпрэсія
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
|
ІМПРЭСІЯ Сьніў я сон, быццам нехта пяшчотна мяне крануў. Чуў я словы пяшчоты, прывабныя, як міражы. Сон кагосьці здаўна мне вярнуў, пазабытую, але адну, Зь цемры згаслыя гукі вярнуў да струны, ўваскрасіўшы струну. І яна зазьвінела – у явы і сну на мяжы. І на гэтай мяжы я цябе зьберагаў, як агонь трапяткі, Як хвіліну дрымоты апошнюю мы беражэм Ад павеваў і пахаў, ад сонца, ад дотыку грубай рукі, І ад песьні дажджу, і ад думкі, што нас сьцеражэ. Бо ня ведаў – і ведаў, – што дзень узьляціць, як ласо, І пацягне бакамі мяне па пяску і траве Да турбот, да жыцьця, да шумлівых яго галасоў, Да згрызот, забыцьця, да імклівых дарог і лясоў, Да ўсяго, што навекі цябе ад мяне адарве, І ўпадзеш ты у змрок, як сьляза, як згасаючы дзень, І навекі ты ў цёмных, бяспамятных згінеш вяках Ў міг апошні дрымоты, як толькі наяве ўпадзе Не на грудзі твае, а на ложа пустое рука. 1969 У. Караткевіч Смотрите также:Все тексты Уладзімір Караткевіч >>> |
|
IMPRESSION
I had a dream as if someone had touched me tenderly.
I heard words of tenderness, attractive as mirages.
The dream of someone long ago returned to me, forgotten, but one,
Out of the darkness the muffled sounds returned to the strings,
resurrecting the string.
And she rang - in waking and sleeping on the border.
And on this border have I kept thee as the fire of awe,
As a last minute of drowsiness we guard
From the winds and smells, from the sun, from the touch of a rough hand,
And from the song of the rain, and from the thought that guards us.
For he knew not: and he knew that the day would come up like a lasso.
And pull me sideways on the sand and grass
To worries, to life, to his noisy voices,
To gnawing, to oblivion, to swift roads and forests,
To everything that will tear you away from me forever,
And thou shalt fall into darkness, as a tear, as a fading day,
And forever you will perish in the dark, memoryless ages
In a moment the last nap as soon as waking falls
Not on your chest, but on the bed an empty hand.
1969 U. Karatkevich
