Текст песни HURMA - Птушка
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
|
Птушка Мы верылі, думалі, марылі, што гэта з намі небудзе. І тое, што мелі, валодалі чым, аддавалі на кон. А што будзе з намі, на яве і снамі, як мы тыя людзі, Якія ў фатэлях, ва ўтульных гатэлях жавалі поп-корн. А што мы рабілі, калі мы любілі, калі мы гублялі? І дыхалі розным паветрам, пускалі па ветру душу. Калі мы з жалеза і сталі, то кім жа мы былі і сталі? Магчыма калісьці па восеньскім лісці я ўсё напішу. За вокнамі свет вонкавы Дай волі мне, дай! “Гэта ты, гэта ты, гэта ты вінаваты” – Я пачую ўслед, як папрок ці камень. Пералётная птушка злятае ў Штаты з бацькоўскае хаты. Што мне даць ёй за ту развітальную песню ўзамен? А колькі мы мелі з табою, казалі хоць крыкам ці шэптам? І колькі ў нас засталося краін ці хаця б гарадог? Навошта мы тое, што маем і любім, руйнуем дашчэнту? І сыходзім, не знаходзячы слядоў. За вокнамі свет вонкавы Дай волі мне, дай! “Гэта ты, гэта ты, гэта ты вінаваты” – Я пачую ўслед, як папрок ці камень. Пералётная птушка злятае ў Штаты з бацькоўскае хаты. Што мне даць ёй за ту развітальную песню ўзамен? Смотрите также:
Все тексты HURMA >>> |
|
A bird
We believed, thought, dreamed that it would not happen to us.
And what they had, owned what, gave at stake.
And what will happen to us, in reality and in dreams, as we are those people
Which in armchairs, in cozy hotels chewed popcorn.
And what did we do when we loved, when we lost?
And breathed different air, let the wind in the wind.
If we are made of iron, then who have we been and become?
Maybe someday I will write everything on autumn leaves.
Outside the windows the world is outside
Give me freedom, give!
"It's you, it's you, it's your fault" -
I will hear afterwards like a rebuke or a stone.
The migratory bird flies to the States from the parental home.
What should I give her for that farewell song in return?
And how many did you and I have, even though we were shouting or whispering?
And how many countries do we have left or at least cities?
Why do we destroy what we have and love to the core?
And we leave without finding any traces.
Outside the windows the world is outside
Give me freedom, give!
"It's you, it's you, it's your fault" -
I will hear afterwards like a rebuke or a stone.
The migratory bird flies to the States from the parental home.
What should I give her for that farewell song in return?
