Текст песни Marco Borsato - Opa
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
|
Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa, hij vertelde me dan altijd een verhaal. Of we gingen samen naar de golven kijken, en de mensen kenden opa allemaal. Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen, om een hondje dat daar speelde op het strand. En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen, Of daar vechten met een weggewaaide krant. En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen, lange einden heel gezellig hand in hand, en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten naast mijn opa's grote stappen in het zand. Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer, en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee. Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop. Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op. Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer, en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee. Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop. Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat, ze nooit meer op. Duizend golven spoelden over opa's stappen, het zijn alleen m'n eigen voeten die daar staan. Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen, en ik weet nog wat ik met hem heb gedaan. En zo is opa toch een beetje blijven leven, want herinneringen raak je nooit meer kwijt. En hij heeft me zoveel goede raad gegeven, dus hij blijft gewoon m'n opa voor altijd. En zo liepen we vaak zonder veel te zeggen, lange einden heel gezellig hand in hand, en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten naast mijn opa's grote stappen in het zand. Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer, en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee. Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop. Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op. Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer, en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee. Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop. Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat, ze nooit meer op. Смотрите также:
Все тексты Marco Borsato >>> |
|
Я сидел в дедушке часами,
он всегда рассказывал мне историю.
Или мы будем вместе смотреть на волны
и все люди знали дедушку.
Да, я помню, как мы могли продолжать улыбаться
о собаке, играющей на пляже.
И вот только начал лаять на волны,
Или сражайтесь там с взорванной газетой.
И поэтому мы часто шли, не говоря ни слова,
длинные концы очень уютные рука об руку,
а потом я оглянулся и увидел свои ножки
рядом с большими ступенями моего деда по песку.
Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не ходит
и я приношу свои маленькие слезы в это очень большое море.
Я до сих пор вижу своего дедушку молчаливой белой куклой.
Дедушка закрыл глаза навсегда и больше никогда в них не бьет.
Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не ходит
и я приношу свои маленькие слезы в это очень большое море.
Я до сих пор вижу своего дедушку молчаливой белой куклой.
Дедушка закрыл глаза навсегда и бьет,
никогда не останавливай их.
Тысячи волн омывали дедушкины шаги,
это просто мои ноги стоят там.
Но я все еще знаю его рассказы и его шутки,
и я помню, что я с ним сделал.
И так дедушка еще немного жил,
потому что вы никогда не потеряете воспоминания.
И он дал мне столько хороших советов
так что он останется моим дедушкой навсегда.
И поэтому мы часто ходили молча,
длинные концы очень уютные рука об руку,
а потом я огляделся и увидел свои ножки
рядом с большими ступенями моего деда по песку.
Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не ходит
и я приношу свои маленькие слезы в это очень большое море.
Я до сих пор вижу своего деда в виде молчаливой белой куклы.
Дедушка закрыл глаза навсегда и больше никогда в них не бьет.
Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не ходит
и я приношу свои маленькие слезы в это очень большое море.
Я до сих пор вижу своего деда молчаливой белой куклой.
Дедушка закрыл глаза навсегда и бьет,
никогда не останавливай их.
