Текст песни Д.Думка - Гісторыя не пра нас
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
|
Хочаш, я раскажу табе гістарыю не пра нас? Аднойчы мы прачнемся раніцай. Такой раніцай, калі яшчэ першыя прамяні ўскользь прабіваюцца праз кроны дрэў ды траву. Калі туман яшчэ толькі пачынаецца, і не вядома, на колькі ён будзе моцны. Я ўбачу твой заспаны твар, які так цудоўна будзе злівацца з гэтымі першымі прамянямі. У мяне будзе два жаданні. Першае – глядзець у гэты твар бясконца доўга, на столькі бясконца, на колькі гэта дазволіць жыццё. Другое – хутчэй злезці на дол і першам прыгатаваць табе каву. Прынесці ў ложак і назіраць, як ты асцярожна робіш першыя гарачыя глыткі, паціраючы вочы і крыху ўсміхаючыся. І гэтыя ямачкі на шчаках, за якія так і хочацца кахаць цябе ўсё больш і больш. Мы будзем угаворваць адзін адного падняцца, але насамрэч зробім гэта толькі хвілін праз дваццаць, можа праз паўгадзіны. Наш сабака, наш лабрадор, ужо будзе чакаць нас унізе. Ты будзеш з ім гуляць, пакуль я буду гатаваць сняданак. І потым нам трэба будзе хутчэй збірацца. Чым мы будзем займацца па жыцці? Я буду ўсёж-такі архітектарам, а можа і не, можа вырашу, што галоўную будоўлю свайго жыцця, наш дом, ўжо скончыў. І вырашу заняцца чымсці іншым. Ты будзеш займацца сваёй любімай справай. У нашым доме ўсёж-такі будзе гараж. Але за некалькі дзён дагэтуль мы вырашым збегчы на некаторы час. І таму зараз мы збіраем валізкі і адпраўляемся ў новую вандроўку. Куды? Гэта зусім няважна. Горы, вадаcпады, мора, акіян, старыя і новыя гарады. Мы ўсё роўна ўсюды паспеем пабываць. Толькі бы глобусу хапіла. Збірацца мы будзем доўга. Будзем мітусіцца з аднаго кута ў іншы, намагаючыся нічога не забыць. Але калі ўжо будзем ехаць у машыне, зразумеем, што забылі і адно, і другое, і трэцяе. Пасмяемся з гэтага, але вырашым не вяртацца. І ведаеш, калі мы будзем ляцець дзесьці над воблакамі туды, дзе яшчэ ніколі не бывалі, мы возьмемся за рукі, моцна сажмем іх і зразумеем, што менавіта так усё павінна было здарыцца. У дзесяцітысячны раз скажам друг другу, што кахаем. Толькі ужо без болю, без жаху, без сораму. Вось такая саплівая і ружовая гісторыя атрымалася не пра нас… |
|
Do you want me to tell you a story not about us?
One day we'll wake up in the morning. This morning, when the first rays of the sun make their way through the crowns of trees and grass. If the fog is just beginning, and it is not known how strong it will be. I will see your sleepy face, which will blend so well with those first rays. I will have two wishes. The first is to look into this face for an infinite long time, for as long as life will allow. The second is to get down on the dollar and make your coffee first. Bring to bed and watch you carefully take the first hot sips, rubbing your eyes and smiling a little. And those dimples on your cheeks, for which you want to love you more and more.
We will persuade each other to climb, but in fact we will only do it in twenty minutes, maybe half an hour. Our dog, our Labrador, will be waiting for us below. You will play with him while I cook breakfast. And then we need to get together faster.
What will we do in life? I will still be an architect, and maybe not, I can decide that the main construction of his life, our house, has already finished. And I decide to do something else. You will do your favorite thing. There will still be a garage in our house.
But for a few days we still decide to run away for a while. So now we collect our bags and go on a new journey. Where? It is completely unimportant. Mountains, waterfalls, seas, ocean, old and new cities. We still have time to visit everywhere. Only the globe would be enough.
We will be together for a long time. We will fuss from one corner to another, trying to forget nothing. But if we go in the car, we will understand that we have forgotten both one and the second and the third. We laugh at this, but decide not to come back.
And you know, if we fly somewhere above the clouds to places where we have never been before, we will hold hands, squeeze them tightly, and understand that this is exactly what was going to happen. For the tenth time, we tell each other that we love each other. Only without pain, without terror, without shame.
Here is such a snotty and pink story, it turned out not about us…
